Аляхновіч Мікола (Аляхновіч Мікалай Мікалаевіч), нарадзіўся 14 студзеня 1953 года ў в. Валішча Пінскага раёна Брэсцкай вобласці.
Кандыдат філалагічных навук, сябра ГА «Саюз беларускіх пісьменнікаў». Першая паэтычная публікацыя – часопіс «Маладосць» (1976).
Вершы друкаваліся на старонках рэспубліканскіх перыядычных выданняў, у тэматычных зборніках, школьных хрэстаматыях, кнізе паэзіі «Дзядзінец», часопісе «Дзеяслоў», альманаху «Жырандоля» і інш.
Зборнікі паэзіі «Жыццёвае веры прадзіва» (2006), «Святло дарогі» (2010). Кніга паэтычных перакладаў з польскай, венгерскай, украінскай і рускай моў – «Такая тонкая размовы ніць» (2013).
СВЯТЫ МІКОЛА Хай беражэ цябе Святы Мікола… Малітвы гукі ўсё цішэй… Я чую мамы ціхі голас – Ён з усяго мне даражэй! Хай беражэ цябе Святы Мікола… Нібыта рэха, стуль, здаля: Ці то з нябёсаў, ці то з долу- Аднекуль мовіла Зямля. Хай беражэ цябе Святы Мікола… Хай адвядзе ад зла-бяды, Нашчадкам выспеліцца колас- Пачуў ад вечнае Вады. Хай беражэ цябе Святы Мікола… Святое ў слове бараню. Святлом Купалавага кола Я адгукаюся Агню. Святлом Купалавага кола Нашчадкам выспеліцца колас; Ці то з нябёсаў, ці то з долу- Праб'ецца роднай мовы голас… Хай беражэ ўсіх нас Святы Мікола…
СЭРЦА МАЁ Не ў жалобе я і не ў скрусе: Проста ў сэрцьгначуе боль… Не ўяўляю, што не прачнуся, Не пачуюся больш з табой. Ах, як цісне, сціскае грудзі, І плывуць у вачах кругі… Патрымайся, дурное, на людзях, Не выходзъ за свае берагі. Можа быў не такі, як усе я, І не тое, што трэба, цаніў. Не цярпеў па жыцці фарысеяў, Не гадаў на чужой далані. Не прасіў, не стаяў на каленях, Хаця можна было б прасцей… Не дазволіла ты сумленню Абярнуцца ў бязважкі цень. Не баяўся ні спёкі, ні сцюжы, Ні марозу, ні нуднай слаты. Горды быў што нягоды адужаў… I не цяміў што ўсё гэта – ты… …Нешта цісне, сціскае грудзі, I плывуць у вачах кругі… Патрымайся, дурное, на людзях, Не выходзъ за свае берагі.
ПЕРАДНАВАГОДНЯЕ Сваю заканчвае дарогу Няетешным крокам год чарговы, I ў шэрых, змрочных днях трывогі, Чакаем: а які ж ён – новы?! Яны былі, трывогі тыя, Дзе з горкім смуткам, дзе з адчаем. Мы ж проста людзі – не святыя, За ўсе трывогі выбачаем. Жывём на сподзіве надзеі, Хоць веры ў заўтра малавата. А што хамут на нас надзелі – Няўжо ж мы самі вінаваты? Хацелі ж так дайсці да веры, Каб сваю хату знаць не госцем. А лёс аднолькава адмерыць Для ўсіх нас месца на пагосце.
* * * Так скрутна адчуваю: Не хапае мне Вітальнае жывое песні, Якую маці светла на прадвесні Мне падарыпа, калі быў пры сне. Я помню песню, Помню голас мамы... Да дня майго апошняга – Той самы... Прыйдзі адтуль, матуля, прытулі! Цябе так не хапае на Зямлі...
* * * Схіліся да пляча майго. Мы памаўчым, згадаўшы ўчора, Якога болей не паўторым, – Схіліся да пляча майго. Хай сэрцы нашыя гавораць, Кахання праўдзіцца агонь. Схіліся да пляча майго: Мы памаўчым, згадаўшы ўчора.
Литература:
- Аляхновіч, М. М. Золата; Дарога да лета; Постаці : [вершы] / Мікола Аляхновіч // Жырандоля : літаратурны альманах Брэсцкага абласнога аддзялення Саюза беларускіх пісьменнікаў. – № 3. – С. 125–126 : партр.. – Мінск, 2010
- Аляхновіч, М. М. Недаравальна ахвярую ўсім… : [верш] / Мікола Аляхновіч // Жырандоля : літаратурны альманах Брэсцкага абласнога аддзялення Саюза беларускіх пісьменнікаў. – № 2. – С. 117.. – Мінск, 2009
- Аляхновіч, М. М. «Паралелі і антыномы» сімволікі моўнага знака : («Тварэнне легенды» У. Калесніка – 30 гадоў з дня выхаду ў свет) / Мікола Аляхновіч // Жырандоля : літаратурны альманах. – № 9. – С. 180–181.. – Мінск, 2017
- Аляхновіч, М. М. Святы Мікола; Шлях; Два кілішкі; Абранніца; Сэрца маё; Роздум дарогі : [вершы] / Мікола Аляхновіч // Жырандоля : літаратурны альманах Брэсцкага абласнога аддзялення Саюза беларускіх пісьменнікаў. – № 5. – С. 75–79 : партр.. – Мінск, 2013
- Аляхновіч, М. М. Цісканіна; Асенняе; Магчымасць; Жывём у доўг : [вершы] / Мікола Аляхновіч // Жырандоля : літаратурны альманах Брэсцкага абласнога аддзялення Саюза беларускіх пісьменнікаў. – № 1. – С. 69–71 : партр.. – Мінск, 2008
