Беражанка Вольга (Лебедзева-Смірнова Вольга) нарадзілася ў 1951 г. у г. Ташкенце. Жыве ў г. Брэсце. Піша лірычныя вершы і вершы для дзяцей. Друкавалася ў рэгіяналънай і рэспубліканскай перыёдыцы, у калектыўным зборніку «Дзядзінец».
ЖЫЦЬ МОЖНА Жыць можна са смуткам, У сэрца ўвабраным, 3 заплямленым сонцам, 3 няверным каханым, Зусім без сумлення, без Бога I з Богам, Насуперак лёсу, пагардзе, Знямогам. Жыць можна і ў самай Ганебнай галечы, 3 хваробай смяротнай Жыць па-чалавечы. Жыць можна. Ды толькі Жыццё – пакаранне, Калі роднай мовы не чую Гучання.
ВӀКТОРЫӀ Дачка напіша мне з радзімы Ейтса, Я ліст хутчэй адпраўлю у адказ. Ӏрландыя, бясспрэчна, дзіва-месца, А ўсё ж улетку прылятай да нас. Дамоў цябе чакаем, а не ў госці. Згадай, які буяе тут чабор! Хто водар чуў, той сам сабе зайздросціць. Пчала ў мядунках ледзьве не да зор. Дачушка, чулым сэрцам зноў краніся Валошкавых палеткаў і бароў. Сярод чужых людзей не развучыся Любіць зямлю бацькоў, зямлю сяброў.
ВЯСНА Ў ӀРЛАНДЫӀ Уздоўж дарог квітнее жоўты горе. Вясна ў Ӏрландыі шыбуе ўгору, I крыллем белым хрысцячы прастору, Тут ветракі – пачэснай вартай гор. Шматколерныя выбухі штодня Вясёлак звонкіх, таямніцы нетраў, Прыбою пах, вільготны подых ветру, Атлантыкі бязмежнай глыбіня. Зялёны востраў, шчодрая зямля 3 адвечнымі авечкамі па схілах. За ўмоўнаю мяжой вясновы Скілан, Якім так шчыра счаравана я. У свеце Уайльда святкаваць вясну, Дзе коміны ў камінах пахнуць горка, Дзе ценем-аблачынкай хлопчык-зорка, Дзе ў хвалях джыгі удалай патану!
НЕ ТЫ Навошта нам восень са смуткам нязводным? Мне любыя лета віры і затокі, Дзе бусел жыве паляўнічым заўсёдным, Аблётваюць ластаўкі бераг высокі. А ты, неразумны, зусім спахмурнелы, Бязлітасна восень імкнешся паскорыць. Будзь з ёю сам-насам, калі гэткі смелы. Не ты мяне кветкамі – поплаў адорыць!
РОДНАЕ Адшукваючы ў сэрцах словы, Ӏх называл! не богі, – Дуброўна з водарам дубровы I Беражнога берагі. Што шчэглікам маленькім бура? Засіупнік-птах жыве ў жытах! Ён спеліць спевамі лазурак, Бароніць кожны ў вёсцы дах. Ад назваў вёсачак і вёсак Так светла сэрца зашчыміць!.. Не зломак той з нас, той не зносак, Каму радзіннае баліць.
