Нарадзіўся 16 чэрвеня 1976 года ў вёсцы Малыя Корчыцы Кобрынскага раёна.
У 1998 годзе скончыў філалагічны факультэт Брэсцкага дзяржаўнага ўніверсітэта імя А. С. Пушкіна.
Працуе ў тэлерадыёкампаніі «Брэст», на радыё.
Вершы друкаваліся ў абласных і рэспубліканскіх перыядычных выданнях, штотыднёвіку «Літаратура і мастацтва», часопісах «Першацвет», «Маладосць», «Дзеяслоў», а таксама ў шэрагу калектыўных выданнях: «Берасцейскія карані», «Дзядзінец», «Анталогія маладога верша», «Жырандоля», «І нараджалася слова» і іншых.
Стихи в исполнении автора:
* * * Восені небакрай Я пераходжу ў брод. Літасці не чакай Пошасці пасярод. Хай будзе так, як ёсць, Будзе ўсё роўна лепш: Скончыццца маладосць, А застанецца верш. Хай нечытаны сам, Стане ён толькі мой – Сцішаным галасам Выпадзе супакой. Вырасце на раллі Новае нешта з нас. Добра, што мы былі... Добра, што толькі раз.
* * * Зноў месяц, рака і туман Вучаць мяне маўклівасці. Паводкай сплывае зіма. Дорыць самота міласцю. А вецер новага дня, Нават яшчэ нябачнага, Галлё ліхаманкава ўзняў, Спуджаны першымі качкамі. І раптам выходзяць з вады Дрэвы на самым досвітку. Чапляючыся за ствалы, Плынню на захад зносіцца Мінулае: ночы і дні, Некім ці мной пражытыя… І радуюцца акуні, Ранкам спакойным сытыя.
* * * Гадзіннік разбілі. Ён быў у рамонце, Але па ўсім фронце У гадзіну на хвілю Цяпер адступае I, шклом не закрыты, Ад бруду адмыты, Сябе мацюкае. Збіраецца пыл на Халодныя стрэлкі. Прайграўшы ў глядзелкі, Узіраецца пільна У самотную постаць Маіх акуляраў. – Мы, праўда, не пара. І рознага ўзросту. Гадзіннік смяецца Ды просіць насоўку. І грукае зноўку Зламанае сэрца.
* * * I толькі так: з гадамі разумееш, Што ўсё было атрымана ў крэдыт I не ў дзіцячых кніжках бармалеі – Наўкол цябе праз аднаго – бандыт. I кожны хам з апломбам і прыгожа Распавядае пра грахі твае: Яго працэнты, тэрміны трывожаць, Асноўны доўг спакою не дае. Ты вінны ўсім – і кожны спаганяе: Штуршкі ў хадзе, падрэзкі на аўто… Нарэшце думка праз гады (жывая!), Што ўсе яны – ніхто, а ты – нішто. Нішто? I з гэтым трэба жыць? А трэба. Зруйнуецца стары трывалы свет. Хай ні вады, ні хлеба… Будзе неба. На небе – Бог. Над Богам – чалавек.
* * * Трывае спёка колькі дзён – Ледзь-ледзь расплюшчыць волы можна. А думка точыць асцярожна, Што жнівень болып не маладзён. Уранку чорныя гракі Пасядуць купкай на газоне, Дзе жоўтым лісцем па зялёным Чакаюць восень мастакі. Пусцее горад, а за ім Жытнёвых ніў знікаюць хвалі, Па ночах – туманы паўсталі, I зорны дождж па-над усім… Такім бывае родны кут, Калі адрынуць тлум жыццёвы, Няшчыры смех, пустыя словы… Дзя б я ні быў, я буду тут.
Литература:
- Барысюк, В. П. «Бязглуздая зіма…» ; «Сарвецца вецер з дахаў птахам…»; «Поначы ў гэтым горадзе…» ; «Недзе побач яно…»; «Спрабуючы адхапіць…» ; «Чарговай вясной халоднай…» : [вершы] / Васіль Барысюк // Жырандоля : літаратурны альманах Брэсцкага абласнога аддзялення Саюза беларускіх пісьменнікаў. – № 2. Мінск : Кнігазбор, 2009. – С. 138–143.
- Барысюк, В. П. «Сненне і дождж начны…»: [верш] / Васіль Барысюк // Заря. – 2009. – 29 ноября.
- Барысюк, В. П. «Спрабуючы адхапіць…» ; «А мы не спраўдзілі надзеяў іхніх…» : [верш] / Васіль Барысюк // Заря. – 2006. – 28 января.
- Барысюк, В. П. «Жнівеньскі дождж вечаровы…» : [верш] / Васіль Барысюк // Заря. – 2005. – 17 сентября
- Барысюк, В. П. Прысвячэнне на фоне ; «Года напрыканцы…» ; «Ты прагнуў спыніцца…» : [верш] / Васіль Барысюк // Заря. – 2007. – 6 января.
- Барысюк, В. П. Берасце : [верш] / Васіль Барысюк // Літаратура і мастацтва. – 2002. – 12 ліпеня (№ 27). – С. 9.
- Барысюк, В. П. «О, як добра было б…» : [верш] / Васіль Барысюк // Заря. – 2000. – 29 января.
- Барысюк, В. П. «Лашчыць вечар твае валасы…» : [верш] / Васіль Барысюк // Народная трыбуна. – 1999. – 6 сакавіка.
- Барысюк, В. П. «За акном з двайною рамай…» ; «Прыйду да цябе…» : [вершы] / Васіль Барысюк // Заря. – 1999. – 4 февраля.
- Барысюк, В. П. «Мае каханне неспакойнае…» ; Берасце. 7 студзеня 1998 г. : [вершы] / Васіль Барысюк // Заря. – 1998. – 14 апреля.
- Барысюк, В. П. «Лёгкі цень лятае па дарозе…» ; Вечар з Маркесам ; «Вечар. Велікодныя званы…» : [вершы] / Васіль Барысюк // Заря. – 1997. – 4 марта.
- Барысюк, В. П. «На ўскрайку могілак…» : [верш] / Васіль Барысюк // Народная трыбуна. – 1998. – 31 снежня.
- Барысюк, В. П. К собственному юбилею ; «Адліга. Туманны морак…» ; «Прыдумваю за цябе…» : [вершы] / Васіль Барысюк // Народна ятрыбуна. – 1998. – 5 снежня.
- Барысюк, В. П. «Увечары лашчыцца вільгаць…» : [верш] / Васіль Барысюк // Заря. – 1995. – 14 ноября.
- Барысюк, В. П. Дзяўчына Восень : [верш] / Васіль Барысюк // Заря. – 1993. – 29 октября.
