Лебедзеў Уладзімір нарадзіўся ў 1938 годзе ў в. Зарой Клімавіцкага раёна Магілёўскай вобласці. Пасля заканчэння філалагічнага факультета БДУ (1966) працаваў у Боркаўскай СШ Бярозаўскага раёна,
з 1971 года – у Брэсцкім дзяржаўным універсітэце
імя А. С. Пушкіна.
Аўтар шматлікіх навуковых і навукова-практычных артыкулаў, вучэбных дапаможнікаў для студэнтаў, праграм для школы і ВНУ, падсобных раздзелаў падручнікаў для агульнаадукацыйных школ. Адзін з аўтараў і складальнікаў калектыўных выданняў «3 прыродай зліўшыся душой» (2000), «Радаводнае дрэва Прыпяці» (2002), «Белавежская пушча ў духоўнай і культурнай спадчыне беларусаў» (2003). Выдаў некалькі вершаваных зборнікаў, апошнія з якіх «Несціханае рэха» (2013), «Час вечаровы» (2015), «Росная трава» (2018). Уклаў анталогію трыялета пісьменнікаў Берасцейшчыны – «Яго вялікасць трыялет» (2019).
Часы дзяцінства Усё незвычайна Зімоваіі парой. Часы дзяцінства У вёсцы малой. Мароз скрозь на вокнах, I вецер шалеў, Стагналі бярозы, А снег вар’яцеў. Гулі бамбавозы Рыкам благім. Год набліжаўся Сорак другі. Часцей увесь двор Віхуры займалі, Гады чамусьці Марудна міналі. Доўга па вёсцы Гудзелі маторы, Машыны паволі Знікалі у прасторы. Ды ўжо пара ў школе Садзіцца за парты. Часы вучнёўства – Год сорак пяты.
Летнім днём Сонца у вокнах. Цішыня. Лета. Неба вышыня. Вуліца. Юнацкі смех. Гукі музыкі. Кафэ. Забываеш аб усім – Пра горыч страт, Пра безліч спраў, Нібы часу ў твар глядзіш, Хочаш рух яго спазнаць. I не мае Вуліца свайго канца. А навокал горад, горад Грае рытмамі жыцця.
На Новы год На Новы год скрозь пры сустрэчах Ёсць звычай добры ўсіх вітаць. I словы шчырыя гучаць На Новы год скрозь пры сустрэчах. Упэўніўся: свет будзе вечным, Калі ўсе будуць так дарэчы Словы добрыя казаць, Як на год Новы пры сустрэчах.
Заўжды на ўроку Заўжды на уроку ставяць мэту, I ён гучыць як той канцэрт, Ёсць дырыжор, ёсць хор дзяцей. Заўжды на уроку ставяць мэту, I вучняў па жыцці вядзе Ужо паэзія прадмета. Заўжды на ўроку ставяць мэту, I ён гучыць як той канцэрт.
Паўстанак Нам не было яшчэ па дваццаць, I невялікі стыў паўстанак. Мы расставаліся ў тумане, Нам не было яшчэ па дваццаць. Калі часамі ўспамінаю, Той холад праяўляецца. Нам не было яшчэ па дваццаць, I невялікі стыў паўстанак.
Литература:
- Лебедзеў, У. Народнасць літаратуры як вызначальная праблема паэмы «Тарас на Парнасе»// Беларуская мова і літаратура. – 2003. – №6. – С.35–42
- Лебедзеў, Уладзiмiр Верасовы разлог : Вершы. – Брэст : «Академия», 2005. – 52 с.
- Лебедзеў, Уладзiмiр. Несцiханае рэха : зборнiк паэзii. – Брэст : Альтернатива, 2013. – 73 с.
- Лебедзеў, Уладзiмiр. Нязводныя прысады : вершы. – Брэст : Альтернатива, 2008. – 52с.
- Лебедзеў, Уладзімір. Восеньская ралля : Вершы. – Брэст : Выдавецтва Акадэмія, 2004. – 57 с.
- Лебедзеў, У. А. Ад вопыту бацькоў; Лаўрын : [вершы] / Уладзімір Лебедзеў // Заря. – 2021. – 18 сентября (№ 74). – С. 16
- Лебедзеў, У. А. Ах, сонца…; Летнім днём; Пятрок (з народнага) : [вершы] / Уладзімір Лебедзеў // Заря. – 2019. – 20 июля (№ 57). – С. 16
- Лебедзеў, У. А. Без цябе несуцешна сумую … / Уладзімір Лебедзеў // Народная трыбуна. – 1998. – 8 жніўня.
- Лебедзеў, У. А. Вершы Генадзя Праневіча (1950–2017) / Уладзімір Лебедзеў // Жырандоля : літаратурны альманах. – № 9. – С. 164–165 : партр.. – Мінск, 2017
- Лебедзеў, У. А. Веснавы матыў; Пра вядомае; Я іду адвячоркам са службы…; Дарога; Пра зязюлю; Шукае хмара дажджавая…; Знікае музыка ў душы…; Час адыходзіць незваротна…; Пішу аб тым, што перажыў… : [вершы] / Уладзімір Лебедзеў // Народная трыбуна. – 2015. – 22 мая (№ 21). – С. 11
