Ляшкевіч Ірына Мікалаеўна – паэтка, настаўніца музыкі ў Мачульскай школе, кіраўнік ўзорнага дзіцячага фальклорнага аб’яднання «Згадка», краязнавец, збіральніца і выканаўца старадаўніх палескіх песень.
Нарадзілася ў 1969 годзе ў вёсцы Мачуль на Століншчыне, што размешчана ўздоўж ракі Моўства. Дзіцячае захапленне прыгажосцю палескіх краявідаў, асяродак сям’і, дзе гучалі колішнія песні, шанаваліся традыцыі, захоўвалася памяць аб продках-носьбітах шляхецкага прозвішча Ляшкевіч Зяновіч Альпенскія – усё гэта паспрыяла моцнаму знітаванню Ірыны Ляшкевіч з роднай вёскай. Пасля заканчэння школы і атрымання вышэйшай эканамічнай адукацыі, яна вярнулася дадому, каб знайсці сябе тут, на радзіме продкаў, і расказаць свету праз сваю паэзію, як жыла і чым жыве сучасная палеская вёска, чым наталяецца ў ёй творчая душа паэткі. Вершы Ірыны Ляшкевіч былі адзначаны трэцяй прэміяй на рэспубліканскім літаратурным конкурсе «Дэбют» у 1998 годзе, а ў 2000 годзе выйшаў зборнік паэзіі «Сувой» у «Бібліятэчцы часопіса «Маладосць». Гэты ж зборнік атрымаў у 2013 годзе украінскую літаратурную прэмію імя Пятра Красюка як найлепшы зборнік паэзіі. У 2018 годзе Ірына Ляшкевіч перамагла ў Літаратурным конкурсе на прызы «Амерыканкі» за лепшы верш пра каханне.
Творы Ірыны Ляшкевіч друкаваліся ў часопісах «Маладосць», «Крыніца», «Роднае слова», у «ЛіМе», у перыядычных рэспубліканскіх выданнях.
Паэтка працягвае традыцыі беларускага настаўніцтва і беларускай вясковай літаратуры.
* * * Вас я чакала, пэўна, Вас… Калі апошні промень згас Малінавага дня. А шаты неба нада мной І вечар сіняю сцяной – Найблізкая радня. Вам я шаптала, пэўна, Вам Кахання словы, а багам – Малітвы ўдзячнасці. Там сцежка вузкая ў траве, І вэлюмам туман плыве, Хвіліны шчаснасці. Вы ўсё ж былі, напэўна, Вы… Зляцелі гусі на ставы З нябёс анёламі. Пяшчотнасць Вашых вуснаў, рук… А сведкі – той магутны дуб, Жаўрук над сёламі.
* * * Ці гэта сон? Ці лёс жартуе? …Яна ступіла на парог. Як закаханасць ёй пасуе І позірк светлы без трывог! І думаць нават не захочаш, Дзявочай згублены красой, Што прыйдзе пасля грэшнай ночы Самотны ранак са слязой. Растане сон блакітнай птушкай. Праменяў лёгкія сляды Спадуць на цёплую падушку, А фея знікне назаўжды.
* * * Мне важна ведаць, што Вы ёсць У гэтым тлумным, шэрым свеце, Што ў Вашым сэрцы я не госць, Як нечаканы снег на квецень. Што ў вашым сэрцы я – вясна… З вясной пяшчота і надзея. Я – ноч жаданняў да відна. Я – цёплы промень, я сагрэю. Мне трэба ведаць, што Вы ёсць, Такі сапраўдны ў маёй мары. Ваш светлы позірк, маладосць Ці адшукаю ў нечым твары?
* * * Каханне малітвай назвала. Душы патаемнасць – алтар. Я Вашай самотаю стала, А Вы – мой прытулак для мар. У дождж навальнічны спатканне. Між сполахаў грозных з-за хмар Для Вас я нябёсаў насланне, А Вы – мой нязгасны пажар. Сустрэч і расстанняў аповесць Слязою-расой арабін. Для Вас я ўсяго выпадковасць, А Вы – мой найсветлы ўспамін.
* * * Не ад шчасця паэтка пяе… Ёй самота падказвае ноты. І бяссонныя ночы яе – Хваляванняў і мрояў палёты. А ад шчасця слязінкі з вачэй І ад радасці светлай з табою. Да тваіх прыхінуся плячэй Пад вясновай пахілай вярбою. І найлепшыя рыфмы свае Прашапчу я адзінаму ўпотай. Нам кахання заўжды не стае. Я кахання развучваю ноты.
Литература:
- Ляшкевіч, І. «…Домоў ворочайса» : [апавяданне] / Ірына Ляшкевіч // Жырандоля : літаратурны альманах. № 10. – Мінск : Кнігазбор, 2018. – С. 43–47.
- Ляшкевіч, І. М. «Вас я чакала, пэўна, Вас…»; «Ці гэта сон? Ці лёс жартуе?…» ; «Мне важна ведаць, што вы ёсць…» : [вершы; біяграфічныя звесткі] / Ірына Ляшкевіч // Жырандоля : літаратурны альманах. № 10. – Мінск : Кнігазбор, 2018. – С. 5–7.
- Ляшкевіч, І. Кава і вершы ў пасцель ; «Яшчэ ўладарыць сон над тваім целам…» ; «Буду сніць цябе зорнаю ноччу…» : [вершы; біяграфічныя звесткі] / Ірына Ляшкевіч // Жырандоля : літаратурны альманах. № 9. – Мінск : Кнігазбор, 2017. – С. 3–4.
- Ляшкевіч, І. М. Трыялет ; «Я блукала па ўсіх раздарожжах…» ; «Недзе за вёскаю статак…» ; «Вярбовая дарога да сяла…» ; «Не ад шчасця паэтка пяе…» : [вершы] / Ірына Ляшкевіч // Жырандоля : літаратурны альманах Брэсцкага абласнога аддзялення Саюза беларускіх пісьменнікаў. № 1. – Мінск : Кнігазбор, 2008. – С. 119–121.
- Ляшкевіч, І. М. «Вып’ю каву, што чарней за Вашы вочы…»; «Снежань…»; Купальскае : [вершы] / Ірына Ляшкевіч // Жырандоля : літаратурны альманах. № 7. – Мінск : Кнігазбор, 2015. – С. 35–38.
- Ляшкевіч, І. Хвіліны шчаснасці : [цыкл вершаў] / Ірына Ляшкевіч // Новы Час. – 2018. – 26 кастрычніка (№ 39). – С. 11. – (дадатак: Літаратурная Беларусь ; № 10)
- Ляшкевіч, І. «Салаўіныя пошчакі-свісты…» ; «Я анёлкам прыкрыю фіранку…» ; «Развітаецца травень калінаю белай…» ; Поўня ; «Жанчыны песню завязалі…» ; «Кажуць, сёння зорныя дажджы…» ; «За травамі , за цудадзейным зеллем…» : [вершы] / Ірына Ляшкевіч // Заря. – 2017. – 20 июля (№ 80). – С. 19.
